Tijdens één van mijn schildersactiviteiten moest ik na het gebruik van verf en borstel, op canvasdoek, dan toch de borstels terug proper maken.
Gezien het om acrylverf gaat heeft dat weinig problemen. Water is al voldoende om de schildersborstels eens goed te spoelen en van verf te ontdoen.
Toch, toen die dag kwam ik op het idee de restanten van de verf in de schildersborstels uit te strijken op een muurtje. Meer bepaald de muur van de schouw van het atelier. Dit muurtje komt uit in de druivenserre. Ja, alles is er met elkaar verbonden, schildersatelier, expo-ruimte, serre, terras... Wat natuurlijk positief is omdat ik me dan in het geheel van mijn eigen territorium bevind!
Gezien de interesse voor prehistorische kunsten kon ik het niet laten me te inspireren op de rost tekeningen van weleer. Met deze heb ik dan maar mijn verfrestanten uit de borstels gewreven en als kop van een paard en oeros op het muurtje aangebracht.
Deze sporen staan er reeds 10 jaar op. Het begint wat te vervagen door de hoge vochtigheidsgraad in de druivenserre. Het voordeel van de gesloten ruimte zonder zonlicht en het kristalliseren van de ondergrond zoals in een grot heb ik niet.
Dus verdwijnen zullen deze verfsporen met de tijd zeker doen. Zelfs de cement begint wat barstjes te vertonen. Maar het moment van uitvoering gaf toch een enorme voldoening en indruk op me. Het kunstwerk is wel goed op foto vastgelegd. Zo blijft het op deze wijze een tijdje bewaard.