


Tijdens deze koude winteravonden heb ik nog eens uit mijn boekenkast de poëzie van Evarist Ganzelever bovengehaald.
Vier prachtige dichtbundels. De dichter laat zich recht in hart en ziel kijken.
Geen blad voor de mond, recht voor de vuist!
Het leven zoals het is...of zou ik beter zeggen: de mens zoals hij is!
Vier prachtige werken zijn het.
De eerste dichtbundel: "Ik had een lief in Beieren" " .
Bijeengevreeën reisgedachten.
De tweede dichtbundel: " Over de doden niks dan goed".
Doodsreutels voor gevorderden.
De derde dichtbundel : "Memoires van een buitenjongen".
Harmonische gereconstrueerde vroege herinneringen.
De vierde dichtbundel : "Handgekomen".
Bijeengerukte getuigenissen.
Vier bundels gedichten...zuivere poëzie, proza, en sommige werken zijn een kruisbestuiving tussen poëzie en proza. Die zich herkenbaar laten lezen.
Humor van de bovenste plank, de glimlach is niet van de lezer zijn gezicht weg te denken bij het verorberen van de teksten. Maar...opgelet, de waarheid is steeds tegenwoordig!!!. Verscholen tussen de humor weet hij je te treffen. Neen liegen doet Evarist Ganzelever niet. Daarvoor is zijn werk hem te heilig!
Kunst is het!!! Ja, schrijverskunst en de kunst om eerlijk te blijven.